رابطه ی بین ثقل زمین و کشف مواد معدنی

در این روش اندازه گیری تغییرات میدان جاذبه زمین در نقاط مختلف آن انجام می شود. با توجه به وابستگی میان میدان جاذبه و چگالی توده های مختلف زیرسطحی، با ثبت میدان جاذبه می توان مواد معدنی با چگالی بیشتر یا کمتر از سنگهای درونگیر آنها را کشف نمود.
   این روش را می توان در سطح زمین یا در داخل تونلهای زیرزمینی اجرا نمود. در اکتشافات هیدروکربوری این روش به همراه روش مغناطیس سنجی به عنوان یک ابزار شناسایی کاربرد دارد. اجرای این روش ارزان تر از روشهای لرزه نگاری و گران قیمت تر از سایر روشهای ژئوفیزیکی است. در مطالعات مهندسی و باستانشناسی خصوصاً برای کشف حفره های زیرزمین کاربرد ویژه دارد 

در روش ثقل سنجی، همانند روشهای مغناطیس سنجی، رادیومتری و برخی روشهای الکتریکی، اندازه گیری میدان با چشمه طبیعی زمینی انجام می شود. 

   

 اولین بار گالیله در حدود سال 1589 تاثیر شتاب جاذبه زمین بر روی اجسام با وزنهای مختلف را کشف نمود. پس از او نیز کپلر قوانین حرکت سیارات را اثبات کرد و بدنبال او نیوتن قوانین عمومی جاذبه زمین را در سال 1685 گزارش نمود.
   پییر بوگر طی سالهای 45-1735 بسیاری از روابط اساسی ثقل سنجی از جمله تغییرات شتاب جاذبه با ارتفاع، عرض جغرافیایی و ... را بدست آورد.
   اولین دستگاه اندازه گیری میدان جاذبه (آونگ مرکب) در سال 1817 توسط کاپیتان هنری کِیتِر ابداع شد.
   در سال 1901 اولین برداشت ثقل سنجی توسط رونالدفون اوتوس روی دریاچه یخی والاتون انجام شد و به تدریج این روش مطالعاتی گسترش یافت.
   اولین اکتشاف ژئوفیزیکی نفت در دسامبر سال 1922 با اندازه گیریهای ثقل سنجی در میدان نفتی اسپین دلتا اجرا شد.